Ministri i Shëndetësisë, Arben Taravari, është përballur me kritika të ashpra nga opinioni publik për qasjen e tij ndaj ngjarjeve të rënda që kanë tronditur sektorin e shëndetësisë. Kohët e fundit, një sërë incidentesh kanë ngritur shqetësime për mënyrën si trajtohen pacientët në institucionet shëndetësore, sidomos shqiptarët.
Ngjarja e foshnjës së dhunuar dhe premtimi për hetime
Rasti tronditës i dhunës ndaj një foshnjeje 3-muajshe në Klinikën e Fëmijëve në Shkup ka nxitur reagime të forta. Taravari vizitoi familjen e foshnjës, duke premtuar se do të ndërmerren hetime të plota për të zbardhur rastin dhe për të sjellë drejtësi. Megjithatë, opinioni publik e sheh këtë si një tjetër rast ku premtimet e tij mbeten në letër. Shumë njerëz pyesin nëse kjo do të jetë një ndërhyrje e vonuar, si në rastet e mëparshme, ku hetimet fillojnë, por kurrë nuk sjellin rezultat konkret.
Zëvendësimet në spitalet shtetërore: Taravari premton ‘formulën e njëjtë’
Një tjetër çështje shqetësuese është raportimi për zëvendësimin e shqiptarëve me maqedonas në pozita kyçe në spitalet e vendit. Sipas informacioneve, në spitalin Kozle dhe institucione të tjera shëndetësore, shqiptarët po humbasin vendet e tyre të punës. Taravari sërish reagoi me një premtim të njohur – se do të ndërmerren masa dhe se do të zbatohen “formulat” e tij të mëparshme për të garantuar barazi. Por deri tani, veprimet konkrete për të adresuar këtë problem mungojnë.
Vdekja e foshnjës 14-muajshe: Tragjedi të përsëritura, reagime të vonuara
Edhe në rastin e fundit të vdekjes së një foshnjeje 14-muajshe, Taravari shfaqi dhimbjen e tij në publik, duke deklaruar se është “prekur shumë” nga tragjedia. Sidoqoftë, kritikët thonë se deklaratat emocionale dhe premtimet për hetime janë bërë të zakonshme, ndërsa raste të ngjashme ndodhin vazhdimisht pa asnjë përgjegjësi të qartë nga ana e institucioneve shëndetësore.
Premtime që s’mbajnë peshë: Pse ministria nuk po vepron?
Për shumëkënd, veprimet e ministrisë së shëndetësisë janë të kufizuara në premtime mediatike dhe PR, ndërsa realiteti i përditshëm në spitale mbetet i njëjtë. Kërkohet veprim i menjëhershëm për të ndaluar këto ngjarje tragjike dhe për të ofruar siguri për qytetarët, të cilët e ndiejnë veten të pambrojtur në sistemin shëndetësor. Në vend të hetimeve pa fund dhe zëvendësimeve në pozita pa meritë, qytetarët kërkojnë reforma reale dhe përgjegjësi nga institucionet.